Soms zijn motoren te ontworpen, te gestyled. Soms zijn ze gebouwd met een vastomlijnd plan voor ogen. En heel soms lijken ze gewoon te groeienn. De custom die je hier ziet, lijkt wel ontstaan uit een uitdaging. ‘ Laten we eens kijken of we hier iets van kunnen maken.’ Zoiets. In werkelijkheid was de enige uitdaging de bouwer zelf.Dr. Robert Harms, normaal restaureert ie, raakte creatief gezien een beetje verzadigd. Hij wilde wel eens een project dat een grote fysieke uitdaging in zich had, die hem bovendien intellectueel meer zou uitdagen. De Kawasaki Indian is daarvan het resultaat.
Het is een fun bike geworden. Hoe langer je er naar kijkt, hoe meer je ziet. Zoals de operationele Ford airbag op de plek waar normaal de tank zit (de sensor zit op de voorvork). Of het achterlicht, dat in een zuiger is ondergebracht. Of de plunjer achtervering, die onderdeel is van de swingarm dat in werkelijkheid wordt afgeveerd door een monoshock. En de lijst wordt langer, hoe langer je er naar kijkt.
Wie durft er nog te beweren dat je een plan nodig hebt om een motor te bouwen? Wat je nodig hebt, is gereedschap, een stapel onderdelen, een gezonde dosis creativiteit, de bereidheid om je mouwen op te stropen en kijken wat wel en niet werkt. Een intellectuele kijk beter gezegd.
Je bent geneigd om dit kunst te noemen, functionele kunst. Want het gekke is: wat je ziet is, ergonomisch verantwoord. Het werkt gewoon. De fiets is cool
